Weblog van Cees, myeloompatiënt

Ondanks dat bleef ik wel met de vraag zitten hoe het mogelijk is dat terwijl ik aan het behandelen ben er tegelijkertijd elders in mijn lichaam een tumor aan het groeien is. We hebben dat uitvoerig met de hematoloog besproken. Haar antwoord was duidelijk maar ook confronterend. De kahler-cellen worden na 18,5 jaar behandelen volgens haar steeds ‘gemener’ en zoeken steeds agressiever een plek om te manifesteren.

Met die wetenschap zal ik moeten leren omgaan en bij het minste of geringste bobbeltje of vreemd plekje direct aan de bel moeten trekken om te laten onderzoeken. Ik blijf gewoon doorgaan met de behandeling met de daratumumab en ga maandelijks naar het Amphia-ziekenhuis voor een injectie.

Ook heb ik mijn vijfde Covid-vaccinatie gehad. En zo zitten we al in eind december en is het bijna kerstmis. Normaal gesproken vraag ik dan op mijn blog aandacht voor kinderen ergens in de wereld. Plekken waar oorlog is, hongersnood of andere ellende, maar nu werd ik geraakt door een bericht veel dichter bij huis. In Nederland leven 221.000 kinderen in armoede. Wellicht hebben jullie op de televisie enige tijd geleden 'Scrooge' gezien in het kader van 'Kinderhulp' en van de beelden over gezinnen in armoede schrok ik behoorlijk. Ik dacht nog altijd dat Nederland tot een van de rijkste landen van de wereld behoorde. Gezinnen en kinderen die slachtoffer zijn van de toeslagenaffaire, woningnood, ouders die ernstig in de problemen komen door de hoge inflatie, buitenproportionele stijging van de energieprijzen etc. Zullen die kinderen iets van het licht van kerstmis en de komst van het Christuskind kunnen beleven? Een feest van warmte, hoop maar ook van samenzijn met mensen om je heen en lekker eten en drinken? Natuurlijk geldt dat voor veel meer plekken in de wereld, in het bijzonder momenteel in de Oekraïne. Maar dat het nu zelfs hier een feit is zorgt voor het schaamrood op mijn kaken, temeer als ik de rijkdom van mijn eigen kleinkinderen zie. Hoe hebben we het zover laten komen? Kunnen wij hier iets aan veranderen met deze kerst? Kunnen we iets van die kerstboodschap laten betekenen voor die kinderen? Natuurlijk kunnen we doneren aan 'Kinderhulp' en 'Save the Children' maar is dat voldoende en niet in de laatste plaats voor onze eigen gemoedrust? Ik weet het niet.
Ondanks dat alles wil ik jullie gezegende kerstdagen toewensen met liefdevolle mensen om jullie heen, vrede, rust en licht in deze wereld of wellicht berusting.
Groeten, Cees